Globetrotter Bij frozen shoulder (“bevroren schouder”) of adhesieve capsulitis is de beweeglijkheid van het schoudergewricht sterk verminderd door een verlies van elasticiteit van het gewrichtskapsel ten gevolge van ontsteking.
Meestal is er geen duidelijke oorzaak. In dit geval spreekt men van primaire adhesieve capsulitis.
De aandoening kan ook veroorzaakt worden door een letsel na een val, langdurige immobilisatie (bv. na herstel van schouderontwrichting of -breuk) of door een langdurige herhalende overbelasting.
Frozen shoulder schijnt meer voor te komen bij mensen tussen 40 en 60 jaar oud en bij mensen met suikerziekte.
Ook bij mensen met longziekte, hartziekte en beroerte wordt adhesieve capsulitis vaker gezien.
Symptomen
De ziekte verloopt typisch in drie fasen.
In een eerste fase is er erge pijn. De pijn blijft constant aanwezig en kan erger zijn bij koud weer en ‘s nachts. De bewegingsbeperking is nog niet zo uitgesproken maar geleidelijk aan wordt de schouder stijver.
In een tweede fase vergergert de typische bewegingsbeperking. Het optillen van de arm is in vele gevallen niet meer mogelijk. De pijn kan in deze fase verbeteren maar blijft wel nog aanwezig.
In een derde fase gaan de symptomen vanzelf weer weg. De hele cyclus kan meerdere jaren in beslag nemen.
Behandeling
De behandeling is een langdurig en frustrerend proces omwille van het trage verloop van de ziekte.
Inspuitingen met ontstekingsremmers kunnen indien in de eerste fase toegedien, het ziekteverloop verkorten.
Pijnstillers zijn aangewezen.
Over het nut van oefeningen bij de kinesist of fysiotherapeut bestaan verschillende meningen.
In erge gevallen kan men onder narcose de schouder ‘doorbewegen’. Soms kan ook chirurgisch ingrijpen nodig zijn om de adhesies (verklevingen) in het gewrichtskapsel door te snijden.
