Globetrotter Er bestaan in de medische wereld verschillende ontwikkelingsstoornissen. En eentje daarvan is het syndroom van Asperger. Hierbij hebben mensen beperkte interesses en activiteiten waar zij zich mee bezighouden en ook de aandacht voor bepaalde zaken is beperkt. Je moet het niet verwisselen met autisme, waarbij er nog meer ontwikkelingsstoornissen op het gebied van taal en spreken voorkomen. Het syndroom van Asperger kent bepaalde kenmerken die typisch zijn voor deze ontwikkelingsstoornis.
Kenmerken
Interesse voor bepaalde dingen is zeer kenmerkend. Iedereen heeft andere interesses, zo ook mensen met het syndroom van Asperger, maar vaak is het zo dat er een hele intense interesse bestaat voor iets bepaalds. Ook kan het zo zijn dat mensen zo erg gefocust zijn op iets, dat ze dingen gaan verzamelen. Ook wat het spreken betreft is het in de meeste gevallen zo dat mensen met Asperger erg formeel converseren. Grote mensenmassa’s en drukke evenementen zijn vaak ook al te veel. Ook lichaamstaal en signalen van anderen zijn voor mensen met Asperger vaak moeilijk te interpreteren en waar te nemen.
Je kunt als buitenstaander aan onder andere deze kenmerken wel vaak merken of een kind enigszins tekens vertoont van het syndroom van Asperger. Aangetoond is dat het syndroom van Asperger voortkomt uit een aangeboren en erfelijke afwijking, die samenhangt met de hersenen, die niet helemaal zo werken zoals ze zouden moeten werken. Het kan ook voorkomen dat Asperger nog bijkomende problemen oplevert. Dit kan bijvoorbeeld een slaapprobleem of een eetprobleem zijn.
Diagnose
Om het syndroom van Asperger de diagnosticeren wordt allereerst de medische voorgeschiedenis van de patiënt gecontroleerd. Ook worden er bepaalde tests gedaan, waardoor de motoriek en andere fysieke reacties worden getest. Maar ook een bloedtest of een scan is niet ongebruikelijk. Er moeten namelijk allerlei verschillende aspecten in de gaten worden gehouden om het syndroom van Asperger vast te stellen.
Behandeling
Aangezien het een ontwikkelingsstoornis is, is er geen specifieke behandeling die er voor zorgt dat je helemaal van het syndroom af bent. Maar wel kunnen de ‘klachten’ verminderd worden en het leven van de patiënt verbeterd. Hiervoor is bijvoorbeeld een speciale opvoeding nodig, eventueel ook een aparte school, en daarnaast zijn verschillende therapieën ook voordelig om het ongewenste gedrag zo min mogelijk te maken. Denk hierbij bijvoorbeeld aan bezigheidstherapie. Mocht het zo zijn dat er ook depressies voorkomen, dan kunnen deze worden behandeld met medicatie, zoals antidepressiva.
